ابیانه روستایی تاریخی در استان اصفهان ایران است. این روستا به دلیل معماری منحصر به فرد خود که شامل خانه‌های آجری با درهای چوبی و پنجره‌های ارسی است، مشهور است. ابیانه همچنین به دلیل آب و هوای خنک و مناظر کوهستانی زیبا، مقصدی محبوب برای گردشگران است.
ابیانه در ارتفاع ۲۲۲۲ متری (۷۲۹۰ فوتی) از سطح دریا واقع شده است و دارای آب و هوای کوهستانی است. تابستان‌ها ملایم و زمستان‌ها سرد و پر از برف است. این روستا در دامنه کوه کرکس واقع شده است و مناظر خیره‌کننده‌ای از کوه‌ها و دشت‌های اطراف دارد.
مردم ابیانه به زبان فارسی با لهجه محلی صحبت می‌کنند. اکثریت مردم مسلمان شیعه هستند. اقتصاد روستا بر پایه کشاورزی، دامپروری و گردشگری است.
ابیانه تعدادی جاذبه گردشگری از جمله مسجد جامع، آتشکده، برج‌های دیده‌بانی و موزه مردم‌شناسی دارد. مسجد جامع در قرن سیزدهم ساخته شده و دارای یک مناره آجری بلند است. آتشکده مربوط به دوران ساسانی است و بر روی تپه‌ای مشرف به روستا قرار دارد. برج‌های دیده‌بانی در قرن دهم ساخته شده‌اند و برای محافظت از روستا در برابر مهاجمان مورد استفاده قرار می‌گرفتند. موزه مردم‌شناسی شامل مجموعه‌ای از اشیاء و نمایشگاه‌هایی است که به تاریخ و فرهنگ ابیانه می‌پردازد.
ابیانه مقصدی محبوب برای پیاده‌روی و کوهنوردی است. تعدادی مسیر پیاده‌روی در اطراف روستا وجود دارد که مناظر خیره‌کننده‌ای از کوه‌ها و دشت‌های اطراف را ارائه می‌دهد.
ابیانه یک روستای منحصر به فرد با تاریخ و فرهنگ غنی است. این روستا مقصدی محبوب برای گردشگرانی است که به دنبال تجربه زیبایی‌های طبیعی ایران و آشنایی با فرهنگ روستایی سنتی هستند.
قالی بافی و گیوه بافی نیز از مشاغل پر درآمد و صنایع دستی این روستا می باشد. از جمله محصولات کشاورزی و سوغات این روستای گردشگری می توان به گندم، جو، سیب زمینی، انواع میوه مانند آلو، زردآلو، گلابی، گردو، بادام و سیب اشاره کرد. مهم ترین غذای مردم ابیانه، گیپا نام دارد که نوعی قرمه است که عمدتاً با گوشت گوسفند پخته می شود. کاروانی نیز غذایی شبیه کله جوش است که مانند بقیه شهرهای کویری در ابیانه نیز بعنوان یک غذای رایج تهیه می شود. کاروانی را با کشک ساییده، نعناع و پیاز داغ می پزند. جوبن نیز غذایی ساده است که با جوی ترش تهیه می شود. یکی دیگر از غذاهای محبوب اهالی ابیانه، آردینه، خوراکی تهیه شده از سبزی های محلی و دوغ است.
